فرضیات مدل:
ارّهای معمولی را تصور کنید. با سری باریک و انتهایی پهن. با یک لبهی صاف و یک لبهی دندانهدار.
پویاییهای مدل:
تصور کنید که این ارّه قرار است در ماتحتتان فرو رود.
نتایج مدل:
1- ابتدای ارّه همواره بهتر از انتهای آن است.
2- فرو رفتن یکباره، همواره بهتر از فرو رفتن تدریجی است.
3- بیرون آمدن یکباره، همواره بهتر از بیرون آمدن تدریجی است.
4- فرو رفتن ارّه همواره راحتتر از بیرون آمدن آن است.
5- استفاده از ژل لوبریکانت وضعیت را بهبود نمیبخشد.
آزمون جامع دورهی دکتری: یک بررسی موردی
ارّهی آزمون جامع، شش ماه است که بیاستفاده از لوبریکانت تدریجاٌ در حال فرو رفتن است و تقریباً به انتها (دسته) رسیده است. سهشنبهی هفتهی آینده به یکباره بیرون کشیده خواهد شد و اگر P=1 نباشد، شش ماه تدریجی دیگر در راه خواهد بود.
: همچنین داریم
G = f(x)
Lim G = ∞
x→1
که در آن: P = احتمال قبولی در آزمون جامع
G=درد ناشی از فرو رفتن ارّه
x =نسبت طول فرو رفته شده به طول کل ارّه ( x بین صفر و یک است)
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
انجمن سایت راستگو یک سایت تفریحی، فرهنگی، علمی و ... است که می توانید مطالب مفیدی در آن پیدا بکنید.
با عضو شدن در انجمن راستگو و فعالیت در آن می توایند از امتیازاتی که به کاربران فعال تعلق می گیرد، استفاده کنید.
آدرس انجمن راستگو: http://forum.rastgo.com
جوایزی که به کاربران فعال تعلق می گیرد، در لینک زیر قرار دارد:
http://forum.rastgo.com/ndash-t1949.html
موفق باشید
آرش منو پکوندی! دیگه به اون تابع درد و حد نامتناهیش که رسیدم رسما خودمو خیسوندم!
میگم پایداری مدلتم بررسی کن، همینطور خطای مدل نسبت به واقعیت. تو فرضیاتتم تو مدلای بعدی این فرضو اضافه کن که مدیای مدل (شخص صاحب مقعد) ممکنه در طول x از فانکشن دخول اره خوشش بیاد.
سریال شبهای برره واقعا یادش بخیر
سریال خوب و به یاد ماندنی بود
http://www.shahrvandshop.com/post-27.aspx
در نتایج مدل سفسطه کرده اید .
۱-ابتدای اره به علاوه دلهره فرورفتن و انتهای اره بیشتر از انتهای اره است.
۲-شاید!
۳-زمان فرقی در تعداد دندانه های اره می دهد؟
۴-........(سانسور شد)
در پایان دوستانه ارزومندم ایکس به سمت صفر میل کند .
تابع دردناکیست!
اوووف
چی بود این